2012/06/29

Les Toulleres (2038 metro)

Ekainak 29: haizearen eguna.

Egun honetarako genuen helburua Auñamendi mendia zen. San Martingo gainetik irten ginen, baina ordu laurden ibili orduko konturatu ginen ez genuela gure helburua lortuko. Izugarrizko haize boladak zebiltzan Larrako inguruetan.

Auñamendi
Beraz, gure helburua aldatu beharra izan genuen. Auñamendi inguruan bira bat egitea erabaki ostean, Frantziar aldera igaro ginen, haizeak han joko ez zuelakoan.

Eginiko bidea mapa batean
Eginiko bidea Google Madsen
Arlas mendia frantziar aldeko magaletik zeharkatu eta Larrako inguru berriak ezagutzera joan ginen. Erabakia, Pas de l'Osque-tik igaro eta Azuns-ko lepora iristea zen, bertatik Auñamendi mendiaren ezagutzen ez genuen magala ikusteko, Laruns-etik ikusten dena.

Frantziako lainoak

Pas de l'Osque-tik Azuns aldera

Auñamendi

Azuns-eko lepotik Pas de l'Osquerako bidea
Azunseko lepora iristean paisaiak aho zabalik uzten zaitu. Alde batetik Auñamendi mendiaren frantziar magala, bestetik Countendé mendia, Laruns-eko bailara, eta ezkerretan Les Toulleres mendia. Urrutian berriz, Pirineoen osotasuna, Midi d'ossau buru duela.

Midi d'ossau
Les Toullereseko igoerak ez du zailtasun handirik (nahiz eta eskuak erabili behar diren momenturen batean), baina bidea ongi asmatzea ez da erraza. Ertzetik joatea da aukerarik onena.

Ertzetik tontorrerako bidea
Tontorretik dagoen ikuspegia benetan da bikaina. Hementxe, bertako panoa:

Les Toulleres-eko panoa
Beherako bidea luze egin zitzaidan, baina bide polita zen. Arette eski estazioa baino beherago dagoen interpretazio zentru batera jeitsi ginen, horretarako berriro zeharkatu behar izan genuen Pas de l'Osque eta ondoren eski alpinoko pista batetik jarraitu basorarte.

Tontorretik Pas de l'Osquerako bidea
Basotik errepiderako bideak ez du galbiderik. Nahiz eta Auñamendiko tontorra ez zapaldu, egun ederra pasa genuen, ezagutzen ez nuen bailara bat bisitatzeko aukera izan nuelarik.

2012/06/26

Keleta (1852 metro)

Deskantsurako egun bat hartu ostean, ekainaren 26an berriz mendira abiatu ginen. Oraingo hontan, Keleta mendia genuen helburu. Kartxela mendizerran aurkitzen den Nafarroako mendi zoragarria da. Belaguako bailaratik begiratuta bere piramide itxura benetan da bikaina.

Eginiko badea
Haserako bidea baso eder batetik gora doa. Benetan baso polita. Ezin izan nuen argazkirik atera, taldetik atzeratuta geratu bait ginen bi begirale ume bati laguntzearren. Goranzko bidea jarraituta Lapatiako lepora iristen gara.

Lapatiatik Keletarako bidea
Lapatiatik dagoen paisaia
Panoa

Auñamendia gertutik
Lapatiako lepotik eskubira hartu beharra daukagu, Keleta aldea joateko. Ezkerretara hartu ezkero Larrondoako tontorrera bideratuko genituzke gure pausuak.

Larrondoa eta Lapatiako lepoa

Otsogorrigaña
Tontorrerainoko bidea ez dago oso markatua, baina egia esan, ez dago galbiderik.

Tontorreko arista
Arriskurik ez daukan aristatxo batetik joan behar gara tontorrera iritsi arte. Bertatik paisai ederrak ikus ditzakegu.

Kartxelako arista eta tontorra

Tontorreko panoa: Hiru Errege, Sobarcal, Quimboa Alto, Petrafitxa...
Beherako bidea Kartxela aldera ematen duen harrizko magal batetik jetsiko gara. Neguan korridore polit bat da honakoa.

Beherako bidea
Bide berri bat ikusi nahi genuenez, berriro Lapatiara bueltatu ginen eta handik behera ezagutzen ez genuen bide batetik jeitsi ginen. Egia esan, Nafarroako Mendi Federazioak lan bikaina egin du baso hontan. Bidea oso ongo bideratua dago eta ez dago galbiderik. Altuera galduz, pixkanaka Belaguako bailarara eramango gaitu bideak.

Egun bikaina eta ziurrenik Belaguako bailara ikusteko mendirik aproposena igota!

2012/06/24

Sobarcal (2255 metro)

Ekainak 24. Bigarren eguna: Sobarcal

Linzako aterpetxetik irten ginen, Hiru Errege edo Petretxemarako bide beretik.

Egindako bidea
Sobarcal urdinez markatua

Sobarcal gertuagotik
Errekaxto baten ondotik igaro ondoren eskubira jo beharra daukagu.

Txamantxoia
Bidea galdu gabe, pixkanaka Petretxemako lepora iritsiko gara. Bertatik Ansabereko horratz txikia bikain ikusi ahal izango dugu.

Ansabereko horratz txikia
Lepoan eskubira hartu behar dugu eta txanpa gogor baten ostean tontorrera iritsiko gara. Bertatik paisai izugarriak ikusi ahal izango ditugu.

Hiru Erregeen Mahaia

Tontorreko argazkia

Panoa

Beherako bidea Folla de los Ingenieros-etik egingo dugu. Egia esan, leku ezinhobea da sarrioak ikusteko. Gainera bideak ez du galtzeko aukerarik.  

2012/06/23

Quimboa Alto (2179 metro) eta Petrafitxa (2188 metro)

Ekainak 23, larunbata. Aurretik zazpi eguneko pirineotako egonaldia.

Lehen eguna:
- Quimboa Alto - 2179m.
- Petrafitxa - 2188m.

Eginiko bidea
Tatxeras-etik irten ginen, GR-11 bidea hartuta. Tatxeras-eko aterpea igaro eta ezkerrera hartu behar da, GR-11 eskubian uzten dugularik. Gehiegi markatu gabeko bidetik, Quimboako lepora iritsiko gara eta bertatik Quimboako tontorrera iristeko zelaia jarraitu beharra besterik ez da.
Igoera erraxa.

Argazki kamararekin arazotxo bat izanagatik bi pano bakarrik jar ditzaket.

Alanoak. Quimboako lepora iritsi aurretik
Beherako bidea hartu bezain laster, ezkerrera Petrafitxako tontorra eskuragarri geratzen zaigu, beraz, bertara goaz.

Tontorreko panoa: Hiru Errege, Petretxema...
Tontorretik behera, GR-11 bidearekin bat egingo dugu, eta berau jarraituz, Tatxeras-era iritsiko gabe berriz ere.

Pirineotako egonaldia hasteko mendi polita, batez ere dituen ikuspegiengatik.



2012/06/19

Nire Bizitzako Tontorrak (Kilian Jornet)

Mendizaletasuna ulertzeko bideo zoragorria!

 


Aupa Kilian!


2012/06/09

Monte Perdido, Ipar Aurpegitik (Saiakera)

"Sarrera" eta "Gure bidea" atalak Smithy-renak dira.


SARRERA

Monte Perdidoa Piriniotako hirugarren mendirik altuena da bere 3355 metroekin. Dirudienez izen hau (Mont-Perdu) frantsesek jarri zioten XVIII. mendean Frantziatik ez baitzen Marbore mendien gainetik dagoen mendi hau ikusten.

Ez da ziur noiz igo zen lehenengo aldiz, baina baliteke Vicente de Heredia kapitainak igo izana 1792 urtean.

Lehenengo igoera dokumentatua 1802 urtean izan zen. Urte honetako abuztuak 6an Louis Ramond de Carbonnières pirineistak kontrataturiko Laurens eta Rondou gidek Bielsako maizter batez lagunduak gailurra ekialdetik irabazi zuten. Ramond-ek lau egun beranduago lortuko zuen gailur preziatua.

Esan beharra da mendi hau "mitifikatua" izan zela 1838 urtean Vignemaleko Pique Longe eta 1842 urtean Aneto mendien gailurrak irabazi arte.

GURE BIDEA


Monte Perdidoaren ipar aurpegia lehen aldiz Roger de Monts, Célestin Passet eta FranÇois Bernat-Sallesek igo zuten 1888ko udan.

Gure bidea Pineta aranetik abiatzen da Pineta Balkoira arte eta hemendik Tucarroya aterpera joan bertan lo egiteko. Hurrengo egunean ipar aurpegia igo, "Escupidera" pasabide ezagun eta beldurgarritik ibon izoztura jaisteko. Ibon izoztutik Cilindro lepora igo, hemendik berriro ere Perdido glaziartik Marboré lakura jaitsi, Tucarroya aterpera joan, traste guztiak hartu eta Pinetara jaisteko. Horixe bakarrik.

Ipar aurpegia AD bezela dago katalogatua eta maldek ez dute 50º-55ºetatik pasatzen. Bi korredore nagusi ditu, bat erdialdeko glaziarrera ailegatzeko (45º-50º ingurukoa) eta bigarrena goikaldeko glaziarrera ailegatzeko (50º-55º ingurukoa). Bigarren korredorearen bukaeratik tontorrera malda erraza bat dago.



DESKRIBAPENA


Iruñatik goizko zortzi terdietan irten giñen. Lau bat orduko bidaia genuen aurretik eta patxada osoz hartu genuen.


Brotoko sarreratik "Faja de las Flores" ederki asko ikusten zen.
 13:30, Pineta. Kotxea bertan aparkatu ostean, traste guztiak prestatu, zerbait jan eta gure bideari ekin genion.

Mikel Pineta aparkalekuan.

Traste guztiak bizkarrean hartuta, lehen pausuko argazkia.

Kartelean jartzen duen bezala 4 ordu behar dira gutxi gora behera Pinetako Balkoira iristeko.


 Haserako bidea, ibai eta baso artetik doa. Behin baino gehiagotan gurutzatu behar direlarik.
Pinetako zubietako baten gainean. Atzean egin beharreko bidea ikusten da. 

Ur jauzi handia. Benetan aipagarria da eramaten zuen ur jasa.

Pixkanaka Pineta atzean geratzen da. 
Igoera osoan zehar malda nabaria da. Haseran basoa zeharkatzeak ez du inongo arazorik, baina ur jauzietara iristean hartzen du maldak bere benetako maila.

Igoerako ur jauzi txiki bat gurutzatzen. 
 hurrengo ur jauzia igarotzerakoan nahiko lan izan genuen. Ura indar nahikorekin jeisten zen eta harriak labainkor aurkitu genituen. Hala eta guztiz ere, pare bat harri jarrita ondo igaro genuen.


Aurrez esandako ur jauzia.
 16:30, "Embudo"deituriko azken pausoa. Elur askorekin arrisku pixka bat izan dezake. Baina guk oso ondo topatu genuen. Behin zati hau igarota, Pinetako Balkoian gaude.

"Embudo"-a behetik ikusita. Igoerako bidea ikusi daiteke.
 16:45, Pinetako Balkoia. Benetan izugarria da leku hau. Iritsi bezain laster, Perdido mendiaren ipar aurpegiaren argazkia bikaina da. Igoerako nekea hanketan sumatzen nuelarik, ez nekien hurrengo egunean nola aurkituko ote nintzen, kuadrizepsak erabat txikituak nituen eta.

Pinetako Balkoia. Perdido mendiaren ipar aurpegia.

Cilindro mendiaren tontorra. 
 Denda muntatu eta Pinetako Balkoian zehar pasealdi bat eman genuen, muskuluak erlaxatze aldera.

Ni Pinetako bailara atzean dudala.

Mikelen txanda.

Gure kanpamentu basea.
 Afaldu, hurrengo eguneko trasteak prest utzi eta lotara joan ginen. Eguraldi iragarpenak, gau beroa izango genuela esaten zuten. Baina etzuten inondik inora asmatu. Gaua, garbia garbia izan zen, eta izugarri jeitsi zen tenperatura. Mikelek eta biok zero azpitik 5 eta 10 graduren artean izan ginela iritzi genuen. Oso gau txarra igaro genuen, ia lorik egin gabe. Baina tenperatura jeitsiera honek gauza on bat zeukan, hurrengo egunean elurra gogor-gogor izozturik genuen.

5:30, Bigarren eguna. Txanponaren bi aurpegiak ikustea tokatu zitzaigun. Alde batetik, izugarrizko eguna genuen begien aurrean: zeru garbia, bero askorik ez, elurra gogorturik eta egin beharreko bide guztia garbi garbi. Baina nire kuadrizepsak etzuten erantzun nahi izan. Esnatu bezain laster jakin nuen ezingo nuela igo.

Igoerako bidea. Bi korridoreak ikus daitezke. 

Jeitsierako bidea. Gorriz bide normala, berdez rapela, eta urdinez neguan batzuk rapela ekiditeko erabiltzen duten korridorea.
Dena jaso eta goizoko 6:30etan beherako bidea hartu behar izan genuen. Beherako bidea etzen batere xamurra izan. Haserrea, pena eta tristura izan genuen bide lagun. 

8:15, Pineta. Trasto guztiak jaso eta berriz ere Euskal Herrirantz abiatu ginen. Eztakigu berriz horrelako egunik aurkituko dugun, elurraren egoera, tenperatura... dena bikaina baitzen. Dakigun gauza bakarra, hurrengo urtean berriz etorriko garela da.